ของมันต้องมี! เสื้อทีมเสื้อทริป ไอเท็มสุดฮิตของชาวแว๊นสายทริป

ถือเป็นไอเท็มที่กำลังร้อนแรงในกลุ่มนักซิ่งสองล้อก็ว่าได้ ซึ่งใครที่ไม่ได้อยู่ในวงการนี้อาจสงสัยว่าอะไรอย่างไรแน่นอน ทำไมกระแสถึงได้ขยายเป็นวงกว้างมาก หากให้อธิบายถึงเสื้อลักษณะนี้แบบสั้นๆ ก็คงจะเป็น ‘เสื้อทีมเสื้อทริป’ ที่มีเอกลักษณ์ และนิยมกันเฉพาะกลุ่ม

หากคุณไม่ใช่สายแว๊นตัวจริงก็ไม่ต้องเสียใจไป ที่ไม่รู้จักเสื้อทีมเสื้อวิ่งทริปที่เป็นกระแสเหล่านี้ แต่ EQ จะไม่ปล่อยให้คุณพลาดเรื่องราวเหล่านี้อีกต่อไป พร้อมแล้วก็กระโดดซ้อนท้ายขึ้นมาเลย เราจะพาคุณนอนหมอบนอนซิ่งไปกับเรื่องราวนี้เอง

เสื้อทีมเสื้อแก๊งแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไร มันเป็นที่นิยมในกิจกรรมต่างๆ มากมาย อย่างในวงการรถมอเตอร์ไซค์ก็มีให้เห็นทั้งในไทยและต่างประเทศด้วยซ้ำ จริงๆ แล้วเสื้อทริปก็ไม่ได้ต่างจากเสื้อกั๊กที่เราเห็นกลุ่มคนขับฮาเลย์ หรือกลุ่มนักซิ่งบิ๊กไบค์ใส่ขับกันทั่วไป แต่พอเป็นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ราคาแพง ภาพที่คนอื่นมองจึงอาจจะดูดีกว่ารถมอเตอร์ไซค์ขนาดเล็กอยู่บ้าง

เมื่อเป็นมอเตอร์ไซค์เล็กๆ ทั่วไป โดยเฉพาะรถมอเตอร์ไซค์เครื่องสองจังหวะรุ่นเก่า ภาพที่อยู่คู่กันเป็นเงาคงหนีไม่พ้นกลุ่มเด็กแว๊นอย่างแน่นอน ทั้งพฤติกรรมการขับขี่ที่อุบัติเหตุอาจต้องเป็นฝ่ายกลัวแทน ประกอบกับสภาพรถมอเตอร์ไซค์ที่ดัดแปลงไปจากเดิม และเสียงท่อไอเสียที่สั่นประสาทคนได้ยิน ภาพลักษณ์ทุกอย่างส่งเสริมให้ภาพของเด็กแว๊นชัดเจนอย่างปฏิเสธไม่ได้ ยิ่งในปัจจุบัน “ทริป” ระยะไกลข้ามจังหวัดเป็นที่นิยมมากขึ้นในหมู่นักบิด ทริปที่โด่งดังจนเป็นข่าวก็มี เช่น “ทริปน้ำไม่อาบ” ที่จัดเป็นประจำทุกปีในช่วงต้นฤดูหนาว โดยมีจุดหมายปลายทางเป็นภูทับเบิก นอกจากนี้ยังมีการจัดทริปไปตามที่ต่างๆ อีกมากมาย ไปจนถึงทริปทำบุญเลยทีเดียว

กิจกรรมเหล่านี้ถือเป็นพื้นที่ปล่อยของให้กับกลุ่มผู้ทรงอิทธิพลในวงการนักบิด จะเรียกว่ามันเป็นงานรวมดาวของสายแว๊นตัวจริงเลยก็ได้ ซึ่งจะมาพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์ที่ถูกจัดเตรียมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ รถใครแรง รถใครเร็ว ก็เตรียมตัวเป็นดาวในงานได้เลย ยิ่งมอเตอร์ไซค์ของใครที่มาพร้อมอะไหล่แต่งราคาแพงก็จะยิ่งส่งเสริมภาพลักษณ์แก่เจ้าของรถ

นอกจากรถมอเตอร์ไซค์ที่ต้องเร็วแรง อะไหล่แต่งจัดแน่นเต็มลำแล้ว เสื้อทีมเสื้อทริปของกลุ่มก็ถือเป็นไอเท็มสำคัญเช่นกัน เรียกได้ว่าถ้ามีเสื้อคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุด หรือคอลเลคชั่นหายาก ก็ยิ่งเรียกเสียงฮือฮาให้กับการเปิดตัวได้เป็นอย่างดี เพราะจะมีทั้งกลุ่มคนในงานที่มาเห็น ตลอดจนภาพถ่าย หรือคลิปวิดีโอต่างๆ ในโซเชียลมีเดีย

อย่างไรก็ตามทุกอย่างที่กล่าวไปจะไม่ประสบความสำเร็จเลย หากเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าไม่ใช่คนมีชื่อเสียงในวงการนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยหากคุณค้นชื่อเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าเหล่านั้นใน Google แล้วพบว่าทุกคนล้วนเป็นนักบิดกันทั้งหมด และเรียกได้ว่าลำดับชั้นอยู่ในระดับผู้นำวงการเลยทีเดียว อาทิ เสี่ยยู แปดริ้ว, เต้ บ้านสวน, สจ. นัมเบอร์วัน, เบิร์ดวันว่างๆ และโก๋นิวจัดว่าเด็ด เป็นต้น 

เอกลักษณ์ที่เหมือนกันในหลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงบนโซเชียลมีเดียยอดนิยมอย่าง YouTube และ TikTok กับการสร้างคอนเทนต์รถมอเตอร์ไซค์อย่าง การแต่งรถ และคำคมประจำตัว สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนเป็นสูตรสำเร็จพอสมควร

หากสังเกตรูปแบบเสื้อทีมเสื้อทริปที่ทำออกมาขาย จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีจุดร่วมเดียวกัน หรือคล้ายๆ กันหลายจุด โดยจะนิยมจะทำเป็นเสื้อยืด เสื้อแขนยาว และเสื้อฮู้ดกันหนาวออกมาให้เลือกซื้อ ซึ่งเสื้อยืด กับเสื้อแขนยาวจะนิยมใช้ผ้ากีฬาไมโคร (วัสดุเดียวกับเสื้อนักฟุตบอล) อีกจุดร่วมหนึ่งคือ การออกแบบลายกราฟิกบนเสื้อ

สำหรับลายกราฟิกบนเสื้อก็จะมีดีไซน์ที่แตกต่างกันออกไป ขึ้นอยู่กับเจ้าของแบรนด์ว่าจะออกแบบนำเสนออะไร อย่างเช่นเสื้อของ ‘อภิชาติฟาร์ม’ ก็จะมีไก่เป็นโลโก้ เป็นต้น และจะต้องมีชื่อเจ้าของแบรนด์สกรีนเสื้ออยู่ที่เสื้อ

หากใครมีงบไม่มากก็สามารถเลือกเป็นเสื้อยืดราคาหลักร้อยแทนได้ แต่ถ้ามีงบเยอะขึ้นมาหน่อย อาจเลือกซื้อเป็นเสื้อฮู้ดกันหนาว ซึ่งเสื้อแขนยาวและเสื้อฮู้ดกันหนาวจะตอบโจทย์การสวมใส่ในขณะขับขี่รถจักรยานยตร์มากกว่าพอสมควร เพราะจะช่วยกันแดดในเวลากลางวัน และกันลมในเวลากลางคืน อย่างไรก็ตามหากเป็นแบรนด์ที่เจ้าของค่อนข้างมีชื่อเสียง ราคาเริ่มต้นของเสื้อยืดก็อาจสูงแตะหลักพันเลยก็ได้

นี่อาจไม่ได้เป็นเรื่องราวของมอเตอร์ไซค์แบบเน้นๆ แต่ถือว่าเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่เกิดขึ้นในวงการนักบิดบ้านเราแล้วกัน แต่ก็มีความเกี่ยวข้องแบบเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน เพราะนี่คือ ค่านิยมที่เกิดขึ้นจริงในสังคม และขับเคลื่อนอยู่ในวงการนักบิดบ้านเรา ทั้งการแต่งรถมอเตอร์ไซค์ ทั้งบรรดาเสื้อผ้าต่างๆ ยิ่งอยากเป็นดาวเด่นเท่าไหร่ ก็ยิ่งจำเป็นต้องมีให้มากเท่านั้น

แฟชั่นเป็นเรื่องที่ไม่มีถูกผิด ขึ้นอยู่กับความพอใจของแต่ละบุคคล แต่ประเด็นดราม่าที่เกิดขึ้นกับเสื้อทีมเสื้อทริปนั้น สาเหตุหลักๆ มาจากการปั่นราคากันเองของพ่อค้า จนเกิดการล้อเลียนเปรียบเทียบกับแบรนด์เสื้อผ้าดังๆ ว่าคุณภาพกับราคา เหมาะสมหรือไม่กับสำหรับสินค้ามือสอง พร้อมความคิดเห็นว่าเป็นอุปทานหมู่อีกด้วย