Grofe.official แบรนด์เสื้อผ้านำเสนอความสนุกในการแต่งตัวอย่างไร้กรอบจำกัด

‘grofe.official’ แบรนด์ที่มีความโดดเด่นในการผสมผสานหลายไอเทมที่เหมือนจะอยู่ด้วยกันไม่ได้มาอยู่ด้วยกันได้ซึ่งสร้างความแปลกใหม่ สนุกสนานให้กับผู้ที่หยิบจับไอเทมเสื้อผ้าเหล่านี้ไปใช้เสมอ แค่มองก็เห็นความสนุกสร้างสรรค์และแพชชั่นของเสื้อผ้าแล้ว หนึ่งในสิ่งที่ดีไซเนอร์ ‘กอล์ฟ - ศุกภกร บัวเรือน’ ต้องการจะสร้างสรรค์ให้คนเห็นผ่านเสื้อผ้าแบรนด์นี้ก็คือ เสื้อผ้ามันเป็นอะไรได้ตั้งหลายอย่างและมันไม่มีกรอบมาจำกัดนิยาม มาทำความรู้จักเรื่องราวของเสื้อผ้า แรงบันดาลใจและความมหัศจรรย์ของไอเทมเสื้อผ้าแบรนด์นี้ให้มากขึ้นกันผ่านบทสนทนานี้กัน

คำถามแรกที่เปิดบทสนทนาครั้งนี้ก็คือ ทำไมแบรนด์ถึงชื่อ grofe.official กอล์ฟเล่าว่า มันเริ่มมาจากตอนเขาเป็นเด็กสมัครไอจีแล้วชื่อ golf มีคนตั้งไปแล้ว คนชื่อกอล์ฟเยอะมากเลยเปลี่ยนอักษรไปมาจนได้เป็น grofe แล้วก็ใช้มาจนถึงปัจจุบัน และจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาหลงใหลในแฟชั่นก็มาจากแม่และป้าที่เป็นช่างเย็บผ้า เขาเล่าว่าตั้งแต่เด็กที่เห็นแม่กับป้าช่วยกันเย็บผ้าส่งลูกค้ามันเท่มาก เขาเลยพยายามทำตามมาตั้งแต่เด็กจนโตมาถึงทุกวันนี้ก็เย็บผ้าสร้างสรรค์เสื้อผ้า เขาเล่าถึงสไตล์ของงานเสื้อผ้าเขาว่า

“ผมก็ไม่รู้ครับว่าสิ่งที่ผมทำมันเป็นงาน Decontrusct 100% ไหม มีคนถามผมเยอะมากเรื่องว่าเสื้อผ้าแบบที่ทำอยู่มันคือ สไตล์ไหน ผมบอกกับทุกคนไปว่าผมทำเสื้อผ้าแบบ ready to wear ครับ ก็ผมทำเสื้อผ้าที่ส่วมใส่ได้จริงหมดเลยนะครับ การออกแบบชิ้นงานแต่ละชิ้นของผมจริงๆ ไม่มีคอนเซ็ปต์อะไรตายตัวเลยครับ”

“ส่วนใหญ่ผมใช้เสื้อผ้ามือสองมาทำครับ เช่น กระเป๋ารุ่น Tiety มันเริ่มมาจากผมไปร้านขายของมือสองแล้ว ผมเห็นกระจุกที่แขวนเนกไทไว้ ผมว่ามันสวยมากกก ภาพมันติดตาผมจนกลับมานอนคิดว่าอยากได้แต่ถ้าซื้อมาชิ้นหรือสองชิ้น มันจะยังสวยเหมือนภาพที่เห็นไหม ผมเลยซื้อมาทั้งหมดเลย แล้วเทคนิคมันก็เริ่มจากที่ผมแค่อยากใส่พวกมันไปพร้อมกันแต่ไม่รู้ว่าจะใส่ยังไงเลยเย็บรวมกันไปเลยครับ ผมว่างานของผมส่วนใหญ่มันเกิดจากที่ผมดึงเอาความงามของสิ่งนั้นออกมาในมุมมองของผมนะครับ”

ไอเทมของแบรนด์นี้มีความเย็บรวมผสมแต่งเติมออกมาได้เท่และสนุกเสมอๆ เป็นแบรนด์แฟชั่นที่หยิบไปสวมใส่ได้ทุกโอกาสและทุกคนก็สวมใส่ได้ เขาเชื่อว่าแฟชั่นมันเป็นของทุกคน ทุกคนสามารถมีแฟชั่นที่ชอบได้โดยมันไม่จำเป็นต้องมีแฟชั่นที่นิยามเพศหรือแปะป้ายว่าใครใส่อะไรได้บ้าง แบบไหนถูกผิด ประเด็นถัดไปในบทสนทนานี้คือ คิดอย่างไรเกี่ยวกับแฟชั่นไทยบ้าง สิ่งแรกที่เขาตอบมาคือ “ในหัวสิ่งแรกที่ผมคิดได้ มันมีแต่คำว่า ร้อนอย่างเดียวเลยครับ 555” เขาเล่าต่อถึงมุมมองที่มีต่อวงการแฟชั่นไทยเสริมว่า

“ผมว่าแฟชั่นเมืองไทยตอนนี้มันกำลังโตขึ้นเรื่อยๆ นะครับ มีเด็กรุ่นใหม่เก่งๆ เยอะมากครับ ทุกคนมีสไตล์เป็นของตัวเองหมดเลยครับแล้วก็น่าสนใจมากด้วยครับ ผมรู้สึกแค่ว่าตอนนี้ พวกเราทุกคนก็พยายามทำให้แฟชั่นในเมืองไทยพัตนายิ่งๆ ขึ้นไปนะครับ เราพยายามแล้วก็อยากให้ภาครัฐสนใจด้วยครับว่าแฟชั่นก็สำคัญไม่แพ้อาวุธเลย”

มีคอลเลคชั่นไหนที่อยากแนะนำหรือชอบเป็นพิเศษให้คนได้รู้จักมากขึ้นไหม มีแรงบันดาลใจมาจากอะไรบ้าง เขาตอบด้วยน้ำเสียงภูมิใจในไอเทมของเขาทุกชิ้นว่า

“ผมชอบทุกอันเลยนะครับที่ผมทำ งั้นเป็นชิ้นที่อยากแนะนำให้รู้จักคือ ไอเทมเริ่มต้น ของ grofe นะครับ เป็นเสื้อฮาวายที่มีด้านหลังปริ้นลายปฏิทินโป๊ครับ มันมาจากผมเล่นกับเพื่อนครับ เอากระดาษไปแปะหลังเพื่อนเล่นครับ บวกกับเดินผ่านร้านขายของชำแล้วเห็น ปฏิทินโป๊ของเหล้ายี่ห้อแม่โข่ง ผมว่ามันเท่มากครับ เลยคิดเล่นๆว่าถ้าเสื้อมีว่ามีปฏิทินโป๊อยู่ด้านหลังก็ดีนะ เลยออกมาเป็นไอเทมแรก ชื่อโป๊ ครับ ส่วนแรงบันดาลใจส่วนใหญ่ก็มาจากสิ่งรอบๆ ตัวผมครับ ไม่ได้อยากจะแสดงให้เห็นอะไรมากครับ ผมว่าบางทีเราหาคำตอบให้กับสิ่งนั้นมากไปจนลืมมองถึงสุนทรียภาพที่ได้จากตัววัตถุนะครับ”

มีอะไรอยากจะเล่าเพิ่มเติมเพื่อทิ้งท้ายปิดบทสนทนานี้ไหม กอล์ฟเล่าให้กำลังใจเรื่องการแต่งตัวที่อยากให้คนกล้าเล่นสนุกเกี่ยวกับการเป็นตัวเองอย่างที่ชอบมากขึ้นและพูดถึงความเป็นไปได้ของเสื้อผ้าที่มันสามารถเป็นได้หลายรูปแบบมากๆ

“ผมเป็นคนๆ นึงที่อยากทำให้คนอื่นมองเห็นว่า เสื้อผ้านั้นมีอีกหลายรูปแบบนะครับ

ผมเชื่อว่ามีอีกหลายคนที่อยากแต่งตัวแบบที่เราชอบ แต่ไม่กล้าแต่งครับ เพราะกลัวเสียงจากสังคมครับ ผมเองก็เกิดโตมาในครอบครัวที่เคร่งเรื่องการแต่งตัวมาก ผมถูกสอนให้แต่งตัวตามสังคมที่ควรเป็นมาโดยตลอด”

“ผมคิดตลอดว่า ถ้าใส่อีกแบบจะเป็นยังไง แล้วถ้าเอาอันนี้มาใส่ตรงนี้จะเป็นยังไง แล้วครอบครัวผมก็สอนผมมาตลอดว่า แต่งตัวให้มันดีๆ หน่อยนะ เค้าจะได้มองว่าเป็นคนดี ผมค่อนข้างไม่เข้าใจคำพูดนี้นะ (หัวเราะ) ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เค้าบอกว่าผมไม่ค่อยเต็มบาทมาโดยตลอดครับ ซึ่งผมก็ไม่เต็มบาทจริงๆแหละ แต่ผมก็ได้สนุกกับมันเต็มร้อยนะครับ”

“ผมภูมิใจที่ผมคือผมครับ และไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ทำลงไปเลย ตำนานของชีวิตตัวเองก็ต้องเขียนด้วยตัวเอง”