กระแสความฮิตของเสื้อผ้าแบรนด์เวียดนาม กับคำถามถึงเสื้อผ้าแฟชั่นไทย ว่ายังเป็นซอฟต์พาวเวอร์อยู่หรือเปล่า

เมื่อพูดถึงแฟชั่นนอกจากหัวเมืองหลักอย่างลอนดอน ปารีส มิลาน นิวยอร์กแล้ว อีกหนึ่งเมืองที่มีความโดดเด่นในเรื่องแบรนด์แฟชั่นก็คือโซล เกาหลีใต้ อย่างที่คนไทยมักเรียกติดปากว่า ‘เสื้อผ้าสไตล์เกาหลี’

ความน่าสนใจในคำว่า ‘เสื้อผ้าสไตล์เกาหลี’ ก็คือ แม้เราจะสามารถเฉพาะเจาะจงได้ว่ามันเป็นอย่างไร แต่เรามักจะมีภาพในหัวที่เราเห็นตรงกัน ซึ่งเรียกว่าเอกลักษณ์ของสิ่งสิ่งนั้น ในกรณีของ ‘เสื้อผ้าสไตล์เกาหลี’ นั่นก็คืองานสตรีทแวร์ที่มีความทันสมัย มีลูกเล่นที่เปรี้ยวเฉี่ยวและสนุกสนาน ซึ่งเป็นนิยามกว้างๆ ของเสื้อผ้าสไตล์เกาหลีที่ทำให้เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก และเป็นเทรนด์เสื้อผ้าที่ได้รับความนิยมในประเทศไทยในช่วงเวลาที่ผ่านมา

ในขณะที่ตอนนี้ ความนิยมในเรื่องแฟชั่นเสื้อผ้าในไทย ตกเป็นของ ‘เสื้อผ้าแบรนด์เวียดนาม’ ซึ่งที่จริงอาจจะไม่ใช่แค่ในประเทศไทย แต่อาจจะไปไกลระดับโลกแล้ว

เสื้อผ้าสไตล์เวียดนามเป็นอย่างไร ความรู้สึกก็คงเหมือนกับเวลาที่เราพูดถึงเสื้อผ้าสไตล์เกาหลี ที่ไม่อาจจะสามารถเฉพาะเจาะจงได้ แต่เห็นภาพในหัวชัดเจน โดยหากจะให้บรรยายเอกลักษณ์ของเสื้อผ้าสไตล์เวียดนามที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ในตอนนี้ก็คงเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงที่มีความสนุกสนาน ผสมผสานความเซ็กซี่ที่มีกลิ่นอายของงาน Y2K และงานคอสตูมอยู่หน่อยๆ และนั่นเองที่ทำให้เสื้อผ้าสไตล์เวียดนามเริ่มมี ‘เอกลักษณ์’ ที่จับต้องได้

ความแรงของเสื้อผ้าแบรนด์เวียดนามมาจากการที่คนดังระดับโลกไม่ว่าจะเป็น Olivia Rodrigo, Bella Hadid หรือ Hailey Bieber ยังหยิบไปสวมใส่ (ซึ่งเบื้องหน้าเบื้องหลังนั้นไม่มีใครรู้ว่าเป็นแผนมาร์เก็ตติ้งหรือไม่ แต่ถ้าใช่มันก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก) หรือ Blackpink เอง ทั้งโรเซ่และจีซู ก็สวมชุดจากแบรนด์ Fanci Club ในมิวสิกวิดีโอเพลง Pink Venom หรือลิซ่าก็สวมเสื้อผ้าแบรนด์นี้ในทัวร์คอนเสิร์ต ‘Born Pink World Tour’

สิ่งเหล่านี้เริ่มทำให้เสื้อผ้าแบรนด์เวียดนามเป็นที่สนใจในระดับโลก และไม่ใช่แค่แบรนด์ Fanci Club เท่านั้น ยังมีแบรนด์อื่นที่เริ่มมีชื่อเสียงไม่แพ้กัน อย่าง L SEOUL, Huelley Rose, ONONMADE, tingoan, Vintage Gout และ Mamavirus

สิ่งหนึ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือเสื้อผ้าในสไตล์เวียดนามนั้น มาพร้อมกับเทรนด์ Y2K ซึ่งเป็นเทรนด์ที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก โดยเฉพาะสาวๆ การที่สไตล์ของเสื้อผ้าที่ออกแบบมานั้นมาประจวบเหมาะกับเทรนด์ระดับโลก (หรือทำเพื่อตอบรับเทรนด์ระดับโลกได้อย่างทันท่วงที) ก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้เสื้อผ้าแบรนด์เวียดนามนั้นได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว และเมื่อมีกระแสการที่เหล่า Vloger, Influencer ยิ่งโหมกระหน่ำในการทำคอนเทนต์พาไปช้อป หาซื้อมาลองสวมใส่ ก็ยิ่งทำให้เสื้อผ้าสไตล์เวียดนามยิ่งแมสมากขึ้น และที่สำคัญราคามันเข้าถึงได้

กลับมาที่แฟชั่นไทย ใช่ว่าแบรนด์แฟชั่นไทยจะไม่เคยเกิดสิ่งนี้ขึ้น ลิซ่าเอง ก็เคยสวมใส่แบรนด์ไทยอย่าง Landmee, Sretsis, Matter Maker, I LOVE D.I.Y. by Panida หรือ Pony Stone หรือแม้แต่บียอนเซ่ ก็เคยใส่แบรนด์ไทยอย่าง Dry Clean Only หรือหากย้อนไปในอดีตก็จะพบว่าประเทศไทยเคยมีโครงการที่เรียกว่า ‘กรุงเทพเมืองแฟชั่น’ ในปี 2002 ในรัฐบาลทักษิณ ชินวัตรโดยใช้งบประมาณสูงถึง 1,802 ล้านบาท

แต่ดูเหมือนว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับแฟชั่นเสื้อผ้าสไตล์เกาหลี หรือเวียดนามจะยังไม่เคยเกิดขึ้นกับแฟชั่นไทย

หากลองใช้จินตนาการความนึกคิดเหมือนที่เรานึกถึงคำว่าเสื้อผ้าสไตล์เกาหลี เสื้อผ้าสไตล์เวียดนาม กับเสื้อผ้าสไตล์ไทย เราจะนึกถึงอะไร ที่พอจะเป็นนิยาม เป็นเอกลักษณ์ เป็นภาพรวมที่พอจะทำให้เราเห็นถึงเสื้อผ้าสไตล์ไทยที่จะทำให้เป็นเทรนด์ฮิตในระดับโลก หรือเป็นซอฟต์พาวเวอร์ได้

อยากให้ทุกคนลองนึกดู...

แต่กลับกลายเป็นว่าสิ่งที่เราพอเห็นเป็นรูปธรรม ก็คือกางเกงช้าง แน่นอนว่ามันคือการต่อยอดจากการเป็นสินค้า ‘ของที่ระลึก’ สู่การเป็นสินค้ายอดฮิตของไทยที่นักท่องเที่ยวต่างชาติมักจะซื้อหามาสวมใส่ในขณะที่ท่องเที่ยวในประเทศไทยหรือซื้อติดไม้ติดมือกลับไปเป็นของฝาก ก่อนหน้ากางเกงช้าง ก็คือกางเกงมวย เสื้อกล้ามสกรีนลายที่เขียนว่าเบียร์ช้างหรือกระทิงแดงที่ขายตามข้าวสาร หรือกระเป๋า Naraya ที่อาจจะฮิตเฉพาะในหมู่นักท่องเที่ยวบางประเทศ เช่น ญี่ปุ่นหรือจีน แต่ทั้งหมดนั้นก็ยังห่างไกลหากจะจัดประเภทว่าเป็น ‘แฟชั่นไทย’

เอกลักษณ์หรืออัตลักษณ์ ของแฟชั่นไทย จึงยังเป็นสิ่งที่ยังคงไม่มีคำตอบในการที่จะเป็นจุดขายในระดับโลก หรือทำให้คนเห็นภาพ นึกถึง เหมือนกับที่เวลาเรานึกถึงคำว่าแฟชั่นเสื้อผ้าไทย ก็จะไม่เห็นภาพเหมือนเวลาเรานึกถึงเสื้อผ้าเกาหลี หรือเสื้อผ้าเวียดนาม ยังไม่นับรวมความสามารถในการแข่งขันกับตลาดโลก ที่เร็วต่อเทรนด์ ราคาย่อมเยากว่า และปัจจุบันก็สามารถซื้อของออนไลน์ข้ามประเทศได้อย่างง่ายดาย

มันจึงไม่ง่ายที่แฟชั่นไทยจะกลายเป็นซอฟต์พาวเวอร์ และดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่แฟชั่น แต่อาจจะรวมถึงหลายๆ อย่างในไทย ที่ไม่ใช่แปะป้ายว่าเป็นซอฟต์พาวเวอร์แล้วจะเป็นได้เลย