“เซ็งสัx! กูขอหายไปดีกว่า! แล้วขอให้ Reggae กับกัญชาได้อยู่ต่อไป”

เป็นคำตอบจากพี่วิน วิน ชูจิตารมย์ เมื่อถูกถามว่าเขาเลือกอะไรให้หายไประหว่างกัญชา และเพลง Reggae โดยพี่วินเป็นนักร้องนำของวง ‘Srirajah Rockers’ วงดนตรีแนวเพลง Reggae/Dub ที่มีกัญชาเป็นหนทางหลบหนีความวุ่นวาย และผ่อนคลายด้วยการอยู่กับตัวเองในวันที่หัวใจแตกสลาย

‍

“แต่ถ้าต้องเลือก เลือกไม่ได้วะ ต้องเลือกสองอย่าง มันขาดอย่างใดอย่างนึงไม่ได้ มันกลายเป็นบ้านไปแล้ว ถึง Reggae จะไม่ขึ้นตรงต่ออะไรเลยสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเราถ้ามันอยู่ด้วยกันมันจะดีมากเลย แต่ถ้าเลือก คงเลือกกัญชามั้ง แล้วไปสร้างแนวเพลงใหม่ในแนวของเราเอง (หัวเราะ)” 

‍

‍

แล้วถ้าสร้างแนวเพลงใหม่ จะสร้างแนวอะไร?

‍

“เก้เร็ก!”

‍

จากความชอบเพลงแนว Punk และ Metal ช่วงวัยรุ่นสู่เส้นทางการเดินทางเป็นศิลปิน Reggae/Dub ในตอนนี้ การเทียบ Reggae เป็นเหมือนเพลงลูกทุ่งของไทย และไม่ใช่แค่แรงบันดาลใจ หรือกระบวนการสร้างสรรค์งานที่ถูกดึงเขามาเป็นรสชาติของงานเพลงพี่วิน แต่มันคือความจริงใจ และความติดดินทางวัฒธรรมของเสียงดนตรีด้วย

‍

สมัยฟังเพลง Metal ฟังวงอะไร แล้วมันมาจบที่ Reggae ได้ยัง?

‍

“ถ้ายุค Metal เราชอบ Deftones, System of a down แล้วก็ Slipknot เยอะ จำไม่ได้ (หัวเราะ) แต่พอมาเจอ Punk สมัยนั้นชอบ Nofx แล้วก็มีรุ่นพี่แนะนำ Suicidal Tendencies พวก Blink-182, Sum41 เอาแม่งหมดอะ แล้วพอหลังจากเราฟัง Punk มันก็ลามไป Ska Punk ครับ เช่นวง Mad Caddies แล้วมันก็ลดเหลือ Ska จนเหลือแค่ Reggae ”

‍

“ได้ยิน Reggae ครั้งแรก ก็น้าบ็อบ (Bob Marley) แล้วก็ไปพวก Sublime สมัย ม.ปลาย แต่ก็เฉยๆ ตอนนั้นก็ฟัง Punk ฟัง Metal อะไรพวกนี้ แต่พอเข้ามหาลัยก็ไปจน Dry & Heavy วง Reggae/Dub ญี่ปุ่น แล้วมันก็แบบค่อยๆ ฟังลึกลงไป ลึกลงไป” 

‍

แล้วทำไมถึงเลือกทำเพลงแนวนี้?

‍

“ยุคนั้นคนเลือกเล่นแต่ Ska แล้วเราก็แบบอะไรที่คนทำเยอะ เราจะไม่ทำ เรารู้สึกว่า Reggae มันช้าดี เรารู้สึกมันกวนดี ทุกคนอยากสนุก แต่เราไม่เอาอะ (หัวเราะ)”

‍

‍

พี่วินเคยบอกว่า Reggae มีความคล้ายเพลงลูกทุ่ง คือการเอาวัฒนธรรมพื้นบ้านเข้ามาผสมในบทเพลง อะไรทำให้พี่วินหลงไหลในวัฒนธรรมพื้นบ้านขนาดนั้น?

‍

“มันคือความ Local อะ แล้วความ Local สำหรับเรามันคือความจริงที่จับต้องได้ง่ายที่สุด มันไม่ซับซ้อน อย่างเช่นดนตรีหมอลำ ดนตรีพื้นบ้าน ความแว๊น ความธรรมดา ความง่ายๆ แต่ว่าเราจะชอบของยุคโบราณเป็นพิเศษ เครื่องดนตรีที่ทำมาจากไม้ ไม้ไผ่ เช่น แคน ขลุ่ย เราเห็นเพื่อนเราเล่นเครื่อง Electronic เล่น Modular เราก็ผ่านมาหมดละ จนเราเฉยๆ กับตรงนั้นแล้ว เราก็เลยรู้สึกว่าเราอินกับความ Analog ความ Local กับอะไรก็ได้ที่มันทำมาจากไม้ ทำมาจากกระดูกสัตว์ แต่ก็ไม่ได้แบ่งแยก หรือต่อต้านอะไรนะ” 

‍

“มันดิบอะ แล้วมันก็สามารถนำสังเคราะห์ต่อยอดเพื่อให้เกิดสิ่งใหม่ๆ ได้ ถ้าพูดถึงดนตรี มันคือการเอาสิ่งเก่ามาผสมผสานกับสิ่งใหม่ แต่ว่าจริงๆ แล้วเราแค่สบายใจที่ได้เข้าไปซึมซับอะไรพวกนี้ เราชอบวัสดุทำมันทำมาจากพวกผ้าฝ้าย อะไรที่มัน Craft หรือมาจากพวกชนเผ่า ชอบประวัติศาสตร์ ชอบความโบราณ”

‍

‍

หลายคนอาจจะไม่รู้ว่าพี่วินเรียนจบสถาปัตยกรรมไทยที่มหาวิทยาลัยศิลปากร ที่อาจจะมองได้ว่าไม่ตรงสาย แต่การปรับใช้ทักษะ และสิ่งที่เรียนรู้มาเพื่อประกอบกับการทำงานในสายดนตรีทำให้เกิดการสร้างงานที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง

‍

บางครั้งโชว์ของศรีราชาดูเป็นโชว์วง Rock จริงๆ มากกว่า Reggae พี่คิดว่ายังไง?

‍

“อื้ม Reggae นายก็อาจจะคิดว่ามันอ่อนโยน แต่จริงๆ มันมีอีกหลายวงที่มันโหดกว่าเรา ที่เป็นวง Reggae โหดแบบ (พี่วินว้ากอะไรสักอย่าง) แต่สำหรับเรา เราคิดว่าคนเรามีหลายอารมณ์ แล้วสำหรับ Reggae เขาเรามันก็มีหลายอารมณ์ มีทั้งแบบหวาน ชิลๆ มีทั้งแบบ ดาร์กๆ หม่นๆ มีทั้งดุๆ Reggae Metal, Reggae Jazz ก่อนหน้านี้เราไม่อยากจะตึงกับมันแหละ เราอยากให้ Reggae มันเป็น Reggae นั่นแหละ แต่ว่ามีหลายหลายอารมณ์ เกี้ยวกราดครับ (หัวเราะเบาๆ) 

‍

จากคนใจร้อน เร็ว และดีด พี่วินมีองค์ประกอบหนึ่งที่สำคัญเพื่อนคุมตัวเองให้นิ่งในของกระบวนการทำเพลงของนั่นคือกัญชา ทั้งงานหลังบ้าน หน้าบ้าน งานแสดง และอื่นๆ กัญชากลายเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ แต่ที่มาของการเริ่มใช้ ความรู้สึกของพี่วินต่อกฏหมายเรื่องกัญชาที่เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวดี

‍

ขอเข้าเรื่องกัญชาหน่อยละกันนะครับ พี่วินเขาสู่โลกแห่งใบไม้สีเขียวได้ยังไง?

‍

“ตอน ม.5 โดนเพื่อนบิ้วให้สูบเลยเพื่อน! สูบบ้องแก้วเลย! แล้วบุหรี่ก็ไม่เคยสูบ เราเป็นเด็กเนิร์ดเลย! ท่องศัพท์วันละ 20 คำ (หัวเราะ) เราก็สูบเสร็จ คิดว่าตายละ ยังไงก็ไม่สูบอีก แล้วเราก็หยุดจนไปเข้ามหาลัย เรียบร้อยเลย มีแค่เรากับเพื่อนแค่ 20% ที่ใช้มัน คนอื่นปฏิเสธหมด คนอื่นจะชอบดื่มมากกว่า”

‍

แล้วพี่วินมีมุมมองต่อการใช้กัญชาในการทำเพลง และใช้ในชีวิตประจำวันยังไง แบ่งการทำงานยังไง?

‍

“เราไม่แบ่งเลย เราใช้ตลอด คือจะพูดยังไงดีวะ ถ้าบางทีเราตั้งใจทำอะไรมากๆ เราก็จะลืมเรื่องกัญชาไปเลย นอกจากแบบปวดแข้งปวดขา ก็ไปเติม มันก็ไม่จำเป็นต้องสูบตลอด แต่ถามว่าทุกวันไหม? ก็ทุกวัน เรื่อยๆ เนี่ยเดี๋ยวก็ไปเติมกันแล้วเนี่ย ส่วนตอนทำงานก็จะแยก ถ้าตอนที่มันไม่ควรใช้จริงๆ เราก็ไม่ใช่มันได้ แต่ถ้าใช้ได้ ก็จะใช้ เพื่อพยามผลักโอกาสให้ตัวเองนิ่งที่สุด เพราะว่าถ้าเกิดไม่ใช้เราจะเร็ว ดีด เราไม่ชอบภาวะนั้นของตัวเอง” 

‍

‍

แล้วคิดยังไงกับการที่กดหมายกัญชามันเด้งไปเด้งมา เดี๋ยวเป็นผู้ร้าย เดี๋ยวเป็นผู้ดี?

‍

“ช่างมัน! จะผู้ร้าย ผู้ดี ผมก็สูบอยู่ดี จะผิดจะถูกมันก็อยู่ที่คน ถ้าผิดก็โอเค ก็ยินดีให้มาตรวจฉี่ (หัวเราะ) ยังไงผมก็สูบอยู่ดี ก็ไม่เคยทำร้ายใคร แล้วเราก็คิดว่าเราสร้างประโยชน์ แล้วก็เอาตัวเองออกไปด้วยซ้ำ เราคิดว่ากัญชามันทำให้คนฉลาดขึ้นมานิดนึง มุมที่มันฉลาดในการที่ทำให้รู้ว่าตัวเองเป็นมนุษย์ มีความรู้สึก นึกคิด โกรธก็โกรธ เกลียดก็เกลียด ดีก็ดี รักก็รัก ซื่อสัตย์กับตัวเอง แล้วก็ควบคุมร่างกาย ควบคุมสติ”

มาคำถามสบายๆ บ้างดีกว่า พรรณลำลำพัง หรือ พรรณลำหลายคน?

‍

“เราชอบพันคนเดียว ถ้าจะพันลำ เราชอบอยู่คนเดียว แล้วก็ฟังเสียงนก ดูท้องฟ้า เหมือนกับเนื้อเพลงพรรณลำพัง แต่มีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น” 

‍

ในฐานะตอนนี้ พี่วินพบความสุข ณ ปัจจุบันแล้ว คือการได้อยู่ที่เกาะยาวน้อย อยากให้พี่วินลองฝากอะไรหน่อยถึงคนที่กำลังไล่ตามหาความสุขเป็นที่ยึดเหนี่ยว?

‍

“อย่าตามเรามาเลย เราหลงทาง (หัวเราะ) คือเราแค่คิดว่า ต่างคนมีที่ไป ต่างคนต่างมีวิธีแก้ปัญหาของตัวเอง แต่สำหรับเราอะ วิธีแก้ปัญหามันก็เป็นแค่ของเราเอง ซึ่งมันแบบอาจจะไม่เหมาะกับคนอื่น ซึ่งถ้าสมมติจะตามวิธีเรา เราเป็นคนที่หลงทางเว้ย! แต่เราแค่เจอที่ที่เราสบายใจ เราว่าถ้าแบบคุณเจอที่ที่ดีกว่านั้น คุณก็เลือกของคุณเลย มันปัจเจกสัสๆ เรื่องส่วนตัวมาก ที่ไม่สามารถแนะนำได้ นอกจากให้เป็นตัวเอง”

‍

‍

เสียงเพลง และวัฒธรรมของ Reggae เรียกได้ว่ามีประวัติผูกพันกันมายาวนาน และแน่นแฟ้นกับการกัญชา ไม่ว่าจะเป็นการใช้ สัญลักษณ์ หรือความหมายเกี่ยวกับการเป็นอิสระ ทำให้ตอนนี้ถ้ามองไปที่อย่างนึง โดยไม่มีอีกอย่างไม่ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะจอยกับอย่างนึงโดยไม่มีอีกอย่างไม่ได้เช่นกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการค้นหาตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง และแก้ปัญหาของตัวเอง โดยไม่มองหาวิธีของคนอื่น

‍

โอเคครับ จบแล้ว ขอให้พี่วินทิ้งท้ายด้วยคำคมหน่อย Happy 420! 

‍

“ชะชิ้งงงงง”

‍

ขอบคุณสถานที่

Unformat studio

กับงาน Hangman

โดย มหาเฮียทูไนท์